بیماری پارکینسون نوزاد - An Overview

بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند.  هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.

آسپیراسیون : یک اصطلاح پزشکی در رابطه با موقعیتی است که در آن جسم یا غذا وارد نای و ریه های بیمار شود.

تماس با نورولوژی

با گذشت زمان ، اثربخشی داروهای پارکینسون کاهش می یابد.  در مرحله دیررس پارکینسون ، عوارض جانبی برخی داروها ممکن است از مزایای آن بیشتر باشد.

برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. که می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.

بیماری پارکینسون در ایران حدود ۲ درصد از افراد مسن را درگیر می‌کند. با ما باشید تا درباره‌ی این بیماری اطلاعات مفیدی به‌دست آورید.

تا سال ۲۰۲۲، هنوز هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون پیدا نشده است اما می توان پیشرفت آن را کنترل کرد. همچنین هیچ علت مشخصی برای ایجاد این بیماری وجود ندارد.

مرحله‌ی پیشرفته: برخی از افراد هیچ‌گاه به این مرحله نمی‌رسند. این حالت زمانی است که داروها دیگر اثری ندارند و ناتوانی‌های جدی پیش می‌آید. در این وضعیت، بیمار ممکن است دچار مشکلات زیر شود:

بُروز مشکلات جدی در وضعیت قرارگیری اندام‌های بدن (مثلا خمیدگی شدید)

با این حال، علائم متفاوت است و ممکن است با پیشرفت بیماری بدتر شود.

تحقیقات نشان می دهند، چای سبز از شبکه عصبی مغز محافظت می کند. علاوه بر این، سطح دوپامین را حفظ و از تشدید علائم بیماری نیز پیشگیری خواهد کرد.

به همین دلیل کمک گرفتن از مشاور و تراپیست در درمان پارکینسون این حوزه می تواند به آن ها کمک کند تا این مشکلات را حل کنند.

این مقیاس بر اساس پیشرفت بیماری پارکینسون به پنج مرحله تقسیم می شود. این پنج مرحله به پزشکان کمک می کند تا میزان پیشرفت بیماری را ارزیابی کنند.

 سطوح پایین دوپامین و نوراپی نفرین (ماده ای که دوپامین را تنظیم می کند) با بیماری پارکینسون مرتبط است.